Հարգելի նախագահող, հարգելի գործընկերներ,

Ճիշտ է այսօր տիկին Հարությունյանը կարծես հետաքրքրված չէ մեր ելույթները լսելով, ես նման բան նկատեցի, բայց ամեն դեպքում քանի որ գրանցվել ենք, ճիշտ կլինի ելույթ ունենալ: Ուրեմն ես երեկ հարց տալուց հատուկ նշեցի, որ ուզում եմ անդրադառնալ այն ամենին, ինչ տեղի է ունենում այս գործընթացի շուրջ, որը սկսվեց սկզբում ինչ որ արտահոսքերով, հետո շարունակվեց ուղիղ հարցազրույցներով տարբեր լրագրողների, որոնք պարզվում է ավելի շատ բան գիտեին տեղի ունեցողի վերաբերյալ, քան այդ հանդիպումներին ներկա մարդիկ, շարունակվեց ուղիղ հարցազրույցներով և տարբեր հասարակական կազմակերպությունների կողմից հայտարարություններով: Հիմա եթե անկեղծ վերլուծենք այդ պրոցեսը, իրականում դա է ճնշում և շանտաժ այն ինստիտուտի նկատմամբ, որը պետք է ընտրություն կատարի և ոչ թե հակառակը, որովհետև մենք չենք կարող ճնշել, հնարավոր չէ պարզապես ճնշել որևէ հանձնաժողովի կամայական թեկնածուի, որովհետև նա թեկնածու է, իսկ մենք լսում և որոշում ենք կայացնում, ինչպես կարող ենք ճնշել տվյալ մարդուն, մենք կարող ենք ընտրել կամ չընտրել: Բայց ընտրություն կատարողներին հնարավոր է փորձել ճնշել, պարոն Հովհաննիսյանը դրա մասին խոսեց, չեմ ուզում անդրադառնալ դրան:

Կամ ի՞նչ է նշանակում այս ամենը հարգելի գործընկերներ, երեկ պարոն Խանդանյանը նշեց, որ Կոռուպցիայի կանխարգելման հանձնաժողովը կա և պետք է լինի, ինչպես կա Հայաստանի Հանրապետությունը կամ Ազգային ժողովը կա և պետք է լինի` անկախ մեր անձերից: Եվ ինձ մոտ կարմիր լույս կա վառվող` ժառանգականության. այսինքն ի՞նչ է նշանակում, մենք ինչ որ բան բերել ենք և պետք է մեզ հետ տանե՞նք, ես չեմ կարծում, որ մենք այդ մոտեցումներով պիտի առաջնորդվենք:

Հաջորդը մի այլ հարցի եմ ուզում անդրադառնալ, որ երեկ խոսեցի, ինձ համար շատ տարօրինակ է, որ այդ հարցազրույցների մեջ տիկին Հարությունյանը ներկայացվում էր որպես գործող նախագահ, չգիտեմ ինքն էր այդպես ներկայացել, թե լրագրողներն էին այդպես ներկայացնում, հուսամ դա ընդամենը սխալմունք է եղել, որովհետև օրինակ լիազորությունները դադարեցրած մարդը չի կարող գնալ աշխատանքի և գործ անել, ավելին՝ քրեական հոդված կա, որը կոչվում է ինքնիրավչություն:

Կամ որտեղի՞ց ենք վերցրել, որ որևէ ընտրված անձ, որը իրականում կարող է ունենալ չորս տարի պաշտոնավարելու լեգիտիմ ակնկալիք, պետք է նորից լեգիտիմ ակնկալիք ունենա և´ս չորս, կամ և´ս չորս տարի պաշտոնավարելու, նույնիսկ մենք այստեղ ունենք ընդամենը հինգ տարի  պաշտոնավարելու լեգիտիմ ակնկալիք, եթե իհարկե օրինակ արտահերթ ընտրություններ չլինեն: Ես օրինակ չգիտեմ հինգ տարին լրանալուց հետո ես պատգամավոր լինելու եմ, թե ոչ, և տարօրինակ կլինի որևէ մեկից նեղանալ կամ վիրավորվել, եթե ես պատգամավոր չդառնամ երկու պատճառով` կամ ցուցակում չլինեմ, որովհետև իմ կուսակցությունը այդպես որոշի, կամ օրինակ ես չընտրվեմ ցուցակի տեղի պատճառով, դա շատ տարօրինակ կլինի:

Հաջորդը ուղղված է օրենքի ընդունելուն, որ տիկին Հարությունյանը անընդհատ նշում էր, որ խնդրում եմ դա շահերի բախում մի համարեք, լավ եք անում, որ խնդրում եք, բայց դա ուղիղ շահերի բախում է և մոտավորապես նույնը կլիներ, որ էլի մենք այստեղ նախաձեռնություն սկսեինք, որ խորհրդարանի գործողության ժամկետը, իհարկե Սահմանադրություն փոխելով, եթե կարիք կա նաև հանրաքվեի դնելով, երկարացնեինք, բայց մենք դա չենք անում` հասկանալով դրա և´ քաղաքական, և´ այլ հետևանքները, և եթե մեկը մեզ մեղադրեր նման բան անելու դեպքում, թե դա արդյոք շահերի բախում չէ, ու մենք ասեինք՝ ոչ իհարկե դա շահերի բախում չէ, ապա կներեք, բայց մենք փարիսեցիություն արած կլինեինք. դա ուղիղ շահերի բախում է:

Ու ինձ համար շատ տարօրինակ է այս ամենում անընդհատ մեր գործադիրի և հատկապես Արդարադատության նախարության գործընկերներին մեջ բերելը, չեմ ուզում հավատալ, որ իրենք էլ են այդ սկզբունքներով առաջնորդվում, բայց ամեն դեպքում արժի հարմար առիթի դեպքում դա նաև նրանցից ճշտել, որովհետև ստացվում է, որ մեր գործընկերները չգիտեմ ինչ հիմքով ինչ-որ բան են խոստացել, իսկ մենք հիմա այս խոստումները չենք պահում: Եվ այս ամենը հարգելի գործընկերներ, կներեք, բայց բառիս բուն իմաստով քաղաքականություն է, բառիս ուղիղ իմաստով: Տիկին Հարությունյանը անընդհատ նշում է, որ ինքը քաղաքական մարդ չի, քաղաքականությունով չի զբաղվում, քաղաքական կուսակցություն չի ներկայացնում, չի ուզում ներկայացնել, բայց կներեք, այս ամեն ինչը քաղաքականություն է` բառիս ուղիղ իմաստով: Ավելին, տիկին Հարությունյանը դժգոհ է նաև օրենքներից, որը իր իրավունքն է, բայց դա նաև նշանակում է, որ ինքը էլի քաղաքական փոփոխություններ է ուզում իրականացնել հանձնաժողովի ընտրության կարգի մեջ, ի դեպ էլի ուղիղ մեջբերելով ասեմ, որ գրված է «իր սրտով չէ ընտրության այս մոդելը, ինքը կցանկանար, որ հանձնաժողովի անդամներն ընտրվեին նախկին մոդելով»։ Ես իհարկե ուրախ կլինեի իմանալ, թե է´լ ինչը տիկին Հարությունյանի սրտով չէ, որովհետև միգուցե մենք մի քիչ էլ նաև փոխեինք մեր մոտեցումները դրա հետ կապված, գուցե օրինակ այս Ազգային ժողովի կազմն էլ Ձեր սրտով չէ տիկին Հարությունյան, բայց կներեք, դա ժողովուրդն է ընտրել, մենք այդքան էլ մեղավոր չենք:

Եվ մի հետաքրքիր բանի եմ ուզում անդրադառնալ, այս ամեն ինչը պարզվում է, ինձ հուշեցին, մի հետաքրքիր ձևակերպում ունի միջազգային տերմինաբանության մեջ, կոչվում է նեպոտիզմ, հարգելի գործընկերներ: Ու նեպոտիզմը նույնպես կոռուպցիայի ձև է պարզվում է, և ես գտա դրա բացատրությունը` «Transparency international» հակակոռուպցիոն կենտրոնի հակակոռուպցիոն բառարանում, հիմա չեմ կարդա, կարող եք Դուք ընթերցել անհրաժեշտության դեպքում:

Մի բանի էլ եմ ուզում անդրադառնալ, ես ուշադիր հետևել եմ այս պրոցեսին, մի հետաքրքիր ձևակերպում եղավ մի լրագրողի կողմից, որ մեզնից շատ գիտեր, թե ինչ է տեղի ունեցել մեր հանդիպմանը, որ մեկ տարի առաջ իշխանությունները խնդրել են տիկին Հարությունյանին մնալ, հետաքրքիր է ո՞վ է եղել իշխանությունների անունից նման բան խնդրողը և արդյոք ինքը իմացել է, որ նման մեխանիզմ չկա խնդրել մնալու, կա մեխանիզմ լիազորությունները ավարտելու, նոր ընտրության և այլն: Եվ էլի առիթը օգտագործելով` ուզում եմ ասել, որ իշխանության մեջ կարող են լինել մարդիկ, որոնք համակրեն կամ հակակրեն որևէ թեկնածուի, բայց իշխանության անունից խոսելու իրավունք նրանք չունեն, չեն կարող ունենալ, որովհետև կա ինստիտուտ, որը նման հանձնաժողովների անդամներին ընտրում է:

Եվս մի բանի եմ ուզում անդրադառնալ, շատ է խոսվել, բայց երեկ էլ տպավորություն ստեղծվեց, որ ամեն լավ բանը պետք է կապվի Ձեր անձի հետ, բայց այն բոլոր բացթողումները, որոնք եղել են` հատկապես Ձեր անձի հետ կապված, պետք է կապվեն ԿԿՀ այլ անդամների հետ, ու Դուք եք հետո նորից ասում խնդրում եմ մի թիրախավորեք, Դուք ինքներդ թիրախավորում եք ԿԿՀ-ի մյուս անդամներին, բայց ասում եք խնդրում եմ մի թիրախավորեք ԿԿՀ-ին, երբ որ Ձեզ հարց են տալիս տարբեր բացթողումների վերաբերյալ, հայտարարագրերի ներկայացման վերաբերյալ, սրան շատ չեմ ուզում անդրադառնալ, որովհետև գործընկերներս անդրադարձան, բայց ուզում եմ ֆիքսել, որ այդ թիրախավորումները տարբեր տեսակի, մենք չենք արել, մենք հարգում ենք բոլոր պետական կառույցները և շարունակելու ենք հարգել ու առաջնորդվելու ենք միայն այդ սկզբունքով։

Եվ վերջում ուզում եմ իմ անձի հետ կապված երկու բառ ասել, որովհետև ինձ համար տարօրինակ կերպով այդ արտահոսքերում և հոդվածներում, չգիտես ինչու, երևի բոլոր հոդվածներում, 3-4-ը ես կարդացել եմ, հիշում են իմ անձը` որպես այդ ամենում դերակատարում ունեցող, գուցե դիտողականություն ապահովելու համար: Հղում են կատարում երեք-չորս տարվա վաղեմության վարույթի, որի մասին անկեղծ ասած ես չէի էլ հիշում, մոռացել էի, և վտահաբար նորից համոզվում եմ, որ ոչ այն ժամանակ էին այդ վարութ անողները շատ բան հասկանում, ոչ էլ հիմա են հասկանում` հաշվի առնելով կատարելով, թե ինչպես է ներկայացվում այդ ամենը, և խնդրում եմ տիկին Հարությունյան, եթե այդ արշավը այնուամենայնիվ պետք է շարունակվի, կարծեմ հենց հիմա էլ շարունակվում է, քիչ առաջ ստացա էլի ինչ որ բան, ապա ուրիշ հերոսներ փնտրեք: